Washington DC: Kyle Hartmann

Ethiek in de Amerikaanse politiek

Ben ik als zelfverklaard doorsnee Amerikaan goed geplaatst om enkele beschouwingen over ethiek en Amerikaanse politiek neer te schrijven? Allicht zijn mijn beschouwingen vertekend doordat ik in het verleden steeds voor een democratisch presidentskandidaat heb gekozen – dat wil zeggen voor het kamp-Obama de voorbije twee presidentsverkiezingen. Dit neemt evenwel niet weg dat zowel Democraten als Republikeinen er bij momenten de kantjes vanaf lopen. Een leugentje om bestwil, een ietwat opgeblonken realiteit of een sterk gecreëerde perceptie levert een kandidaat immers meer geld voor zijn campagne én stemmen op. Het lijkt erop dat de dominantie van de financiële elite bij elke presidentiële verkiezing is toegenomen.

Bepaalde Republikeinen menen dat, indien ze verkozen worden tot president, ze hun militaire inspanningen in het Midden-Oosten zullen aanhouden of zelfs intensifiëren. Diezelfde Republikeinen menen dat het recht op vrij wapenbezit, zoals neergeschreven in de Bill of Rights, absoluut is en kanten zich bijgevolg tegen elke wapenwetgeving. Toeval wil echter dat die kandidaten financieel geruggensteund worden door wapenfabrikanten. Een ander voorbeeldje van destijds zou de oorlog in Irak kunnen zijn, een oorlog grotendeels gebaseerd op leugens. Wat velen immers negeren is dat Dick Cheney, Vice-President onder George W. Bush, miljoenen dollars wist op te strijken doordat hij hechte banden onderhield met die wapenfabrikanten die de invasie verzorgden van vuurwapens allerhande. Het kapitalisme lijkt het best te gedijen zonder democratie.

Kent U George W. Bush nog? ‘Vrijheid’ was voor Bush een ethisch belangrijk goed en meer dan eens verwoordde hij dat Amerika het meest vrije land ter wereld is, een voorbeeld voor de wereld. Deze verklaringen staan in schril contrast met de realiteit die sinds 11 september 2011 is ontstaan. De Amerikaanse post-9/11 politiek heeft zich dan ook herhaaldelijk afgezet tegen de gevestigde wetten en Amerikaanse waarden.

"De dominantie van de financiële elite is bij elke presidentiële verkiezing toegenomen"

Amerikaanse verkiezingen: enkele poppetjes betreden het podium en wat volgt is een opzwepend mediacircus. Een mediacircus waarin ook de diverse nieuwszenders hun rol spelen. Het politiek theater wordt al te vaak verziekt door desinformatie, wat presidentskandidaten op hun beurt niet weerhouden steeds scherpere uitspraken te doen. Donald Trump bespeelt de sinds 11 september 2001 bestaande angstgevoelens, maar verkracht daarbij de waarheid. Ze leek het Trump een goed idee om moslims de toegang tot het grondgebied te ontzeggen. Moslims werden in zijn retoriek immers zonder al te veel nuance gelijkgesteld met terroristen. Het gevolg was echter dat in bepaalde staten moskeeën het doelwit werden van vandalisme, erger nog, explosies en aanvallen. Enkelen lieten daarbij het leven. Carly Fiorina, een ander republikeinse presidentskandidaat die ondertussen de race om het Witte Huis heeft verlaten, heeft zich eerder uitgesproken tegen ‘planned parenthood’, wat wij kennen als abortus. Dat deed ze in niet mis te verstane woorden. Bovendien, zo meende zij, was er een markt ontstaan waarop lichaamsdelen van geaborteerde foetussen werden verhandeld. Een foute en ziekelijke bewering, maar diverse abortusklinieken werden wederom het doelwit van revolte omdat een bepaald deel van het electoraat haar geloofde. Of figuren à la Donald Trump en Carly Fiorina in de eerste plaats tegen zichzelf beschermd moeten worden, laat ik in het midden. Minstens zijn ze verantwoordelijk, of zouden ze het moeten zijn, voor de uitspraken die ze doen.

"Het kapitalisme lijkt het best te gedijen zonder democratie"

De Amerikaanse politiek lijkt geen ethisch kompas meer te hebben. Overtuigingen zijn er simpelweg te koop en worden zowaar verkocht aan de hoogste bieder. De Amerikaanse droom, het idee van verticale promotie, dat wie hard werkt het kan en zal maken in het leven, dat iedere Amerikaan op een dag – wie weet – president zou kunnen worden, bestaat niet meer. Het is verworden tot een reliek die doet herinneren aan hoe het vroeger was. Kunnen we het geloof in de Amerikaanse politiek herwinnen? Kunnen we ons daarbij laten leiden door ethische principes als deugdelijkheid en degelijkheid? Ik mag het hopen. 

Kyle Zachary Hartmann

 

Over Radikaal

JONGCD&V is de jongerenorganisatie van CD&V. Het is een autonome denktank waar jongeren door middel van discussies met mensen en organisaties op zoek gaan naar nieuwe ideeën. Ze formuleert antwoorden op de maatschappelijke uitdagingen van vandaag en de toekomst. JONGCD&V ondersteunt jongeren in hun politiek engagement. JONGCD&V wil op nationaal, provinciaal, regionaal en plaatselijk vlak bijdragen tot politieke vorming, kritische opstelling en een maatschappelijke jongerenwerking.


Radikaal is het nieuws- en opinieplatform van JONGCD&V. De publicatie, die debuteerde in oktober 1969, brengt op geregelde tijdstippen actualiteit, duiding en nieuws uit de beweging voor het grote publiek.

Neem contact op met

Wetstraat 89 1040 Brussel

[email protected]

jongcdenv.be