Vluchtelingenakkoord met Turkije: waar is onze waardigheid gebleven?

Kim Watté over de vluchtelingendeal met Turkije

Waardigheid is een begrip dat veelvuldig als kernwoord van de christendemocratie naar voren wordt geschoven. Niettemin stellen we ons regelmatig vragen omtrent deze waardigheid bij allerhande gebeurtenissen die zich in onze samenleving en ruimer in de wereld afspelen. De massale vluchtelingenstromen na de Syrische burgeroorlog, die ondertussen zijn vijfde jaar ingaat, staan op ons netvlies gebrand. Niet zozeer de mensenstromen raken ons, wel de omstandigheden waarbinnen deze mensen zich bewegen. Niet enkel de waardigheid van de vluchtelingen wordt aangetast, ook onze waardigheid is ver te zoeken bij het afsluiten van dergelijk akkoord.

Het principe is dat een vluchteling slechts geherlocaliseerd kan worden ingeval een derde vluchteling zijn of haar leven waagt teneinde het Europese vasteland te bereiken. Met als bedoeling een halt toe te roepen aan de mensensmokkelaars die vluchtelingen in schamele bootjes de zee over loodsen. Lees: de mensenstromen te laten opdrogen. Op het eerste gezicht zouden we nog gewonnen kunnen zijn voor de lokroep om de mensensmokkelaars aan te pakken, maar dan duiken al snel een aantal vragen op. Mensensmokkelaars die gigantische bedragen incasseren voor de oversteek, zullen deze zomaar hun praktijken opdoeken? Het antwoord hierop blijkt alvast duidelijk uit de gestegen aantallen die via de alternatieve route langs Libië de oversteek wagen, hetgeen nog een groter menselijk risico inhoudt. En hoe zal dit selectiesysteem precies uitgebouwd worden? Wie krijgt ‘the winning ticket’ richting Europa?

In tweede instantie wil ik het toch even hebben over de houding van Turkije ten opzichte van Syrische vluchtelingen, met name de ongeveer 17.000 vluchtelingen die vastzitten aan de grens, waar Turkije hen de toegang weigert. De vluchtelingen zitten gevangen tussen de diverse oorlogsspelers en de Turkse grens die potdicht blijft, met het dagelijkse risico onderhevig te zijn aan een luchtaanval. Bovendien maakt Human Rights Watch ook gewag van schietincidenten.

Diplomatiek gaan de onderhandelingen voor geen millimeter vooruit. Veel perspectief hebben deze mensen niet. Zoals Gerry Simpson, senior refugee researcher bij HRW het verwoordt: ‘As the world struggles to end attacks on Syrian civilians, it should at least support Turkey to open its border to people fleeing the conflict, and stop turning them into sitting ducks.’

Dus stel ik oprecht de vraag: waar is onze waardigheid gebleven, dat we onze toevlucht moeten zoeken tot een akkoord dat allesbehalve op punt staat en vrij veel hiaten vertoont, alsook onderhandeld is met een land waar mensenrechten ook geen absolute prioriteit genieten? We zijn inderdaad verblind door de aantallen.

Nostalgisch denken we terug aan de tijd dat Merkel nog ‘Wir schaffen das’ in de mond nam. Eindelijk een politica die een beetje menselijkheid durfde te tonen. Vele tellen later zou ze bakken kritiek over zich heen krijgen. Voor haar was er alvast geen andere optie voorhanden, maar betekent dit dat we daarom onze moraal dienen te laten varen? 

Kim Watté

JONGCD&V Zottegem

Over Radikaal

JONGCD&V is de jongerenorganisatie van CD&V. Het is een autonome denktank waar jongeren door middel van discussies met mensen en organisaties op zoek gaan naar nieuwe ideeën. Ze formuleert antwoorden op de maatschappelijke uitdagingen van vandaag en de toekomst. JONGCD&V ondersteunt jongeren in hun politiek engagement. JONGCD&V wil op nationaal, provinciaal, regionaal en plaatselijk vlak bijdragen tot politieke vorming, kritische opstelling en een maatschappelijke jongerenwerking.


Radikaal is het nieuws- en opinieplatform van JONGCD&V. De publicatie, die debuteerde in oktober 1969, brengt op geregelde tijdstippen actualiteit, duiding en nieuws uit de beweging voor het grote publiek.

Neem contact op met

Wetstraat 89 1040 Brussel

[email protected]

jongcdenv.be